TALAGA PANGANTÉN
Handapeun langit peuting, katémbong dua rumaja keur diuk
ngaréndéng, husu ngaderes hartining jempling dina haténa sewang-séwang.
Sedeng talaga, talaga nu satia maturan hareupeunana, geus boga
kayakinan yén Gusti geus ngirimkeun éta dua insan pikeun dilenyepan ku
dirina. Malah éta talaga ti béh ditu mula geus pohara nganti-ngantina
kana ieu kajadian. Ari itu beungeut cai talaga ukur wasa némbongkeun
riak-riakna, tangara milu nyaksi turta nengetan kana sagala usik jeung
malikna éta dua insan.
Geus sapoé duanana ngajanteng di sisi talaga. Baheula, waktu téh
keur maranéhna mah lain pikeun dipikasieun atawa dipiharep
kadatanganana. Da keur maranéhna mah lalampahan lilana waktu téh
gumantung kana kumaha cara ngadongkanganana. Maranéhna bisa laluasa
ngalanglang ka mangsa iraha baé, ka jaman mana baé. Maranéhna kari
milih rék tanggal, bulan, jeung taun sabaraha pikeun poé kamari, poé
ayeuna sarta poé isuk. Bet ayeuna, waktu téh teu bina ti hinis nu
nyérését, nyebitan waruga jeung batin duanana.