Fiksimini Prayoga Adiwisastra

                                                          BIHARI

Sardi terus maluruh tapak reujeung lacak tengahing kelemeng lulurung gang. Nyusud-nyusud nu geus lawas nilar imah tur haténa. Gegedoh kasono jeung kamelang geus lawas namper dina haté jeung pikirna. Sardi teu ieuh hayang mulang deui ka mangsa bihari. Enya. Mangsa nu mawa manéhna nyorang kahirupan nu éstu nunggelis, jauh ka sintung kalapa. Taya geusan pamuntangan sapisan.
Leungeunna masih ngeukeuweuk poto indungna mangsa keur ngora. Lebah tungtung gang, samar-samar katénjo jirim nu keur ngalulungsar. Awéwé. Rét kana poto indungna, persis pisan.

"Ma, Ma Ani, ieu anak Ema!" Sardi teu kaampeuh ku kasono.

"Bener kuring Ani, tapi kuring can boga anak!" témbal éta awéwé.

Sardi ngerejet. Leng, ngaheneng sajongjongan. Tungtungna manéhna sadar, yén dirina keur kasarung dina alam saméméh dirina kumelendang. Alam bihari.

"Kaluarkeun aing ti dieu!"

Jorélat, Sardi natit muru alam kiwari.